Geschiedenis van de families Voerman, Rahder en Mansholt.
De gevoeligheid der dingen. Het probleem is niet dat we het niet goed hebben, maar dat we niet weten hoe het beter kan!
De broers Anton en Eduard Verkade zorgden voor veel bekijks toen ze begin 20e eeuw met de automobiel naar hun zus Anna Voerman – Verkade en zwager Jan Voerman Sr. in Hattem reden. Het nummerbord is uitgeven in 1910 in Noord Holland – Zaandam
Op zaterdag 17 juli a.s. verschijnt het boek “Gevangen in het paradijs” over de kunstschilders Jan Voerman Sr. en Jr. Die middag wordt het eerste exemplaar uitgereikt in het Voerman stadsmuseum Hattem waar dan ook een tentoonstelling, met unieke voorwerpen uit het familiearchief, wordt geopend.
Over de titel van het boek en de tentoonstelling: Jan Voerman sr. bouwde in het prachtige dorpje Hattem aan zijn geliefde IJssel zijn eigen paradijs. In de achtertuinen van zijn huis en zijn ateliers had hij een grote tuin waarin hij zijn eigen groente en fruit teelde. Later kwam er ook een boerderij met koeien en andere dieren. Voerman sr. bleef een echte boerenzoon. Ook kweekte hij er bloemen die hij daarna vaak schilderde. Voor zijn kinderen, en met name voor zijn oudste zoon Jan Voerman jr. was het huis en de tuin niet alleen maar een paradijs. Omdat Jan jr. een zwakke gezondheid had kreeg hij thuisonderwijs van zijn moeder en verschillende kindermeisjes en schilderlessen van zijn vader. Hij mocht maar een paar jaar naar de plaatselijke lagere school. Toen zijn broers naar beroepsopleidingen reisden bleef Jan jr. thuis. En pas in 1912, 22 jaar oud, mocht hij naar de Rijksacademie voor kunsten in Amsterdam. Maar toen daarna de Eerste Wereldoorlog uitbrak ging hij weer in Hattem wonen. Mede daarom is Jan Voerman jr. altijd een ‘eenzame kunstenaar’ gebleven, zoals zijn vrouw Hetty Voerman-Mansholt hem bij zijn overlijden kenschetste.
Tekening van mijn opa Jan Voerman Jr.
Ik heb een aantal attributen geërfd uit het schildersatelier van mijn opa Jan Voerman Jr. Modellen die hij gebruikte bij zijn schilder- of litho werk en een aantal fototoestellen (waarvan de oudste glasplaat camera rond 1900 nog gekocht door Voerman sr.)
De boekpresentatie is gepland op 17 juli in het Voerman stadsmuseum te Hattem. Daar start dan ook een speciale tentoonstelling. Alles afhankelijk van de Corona maatregelen.
Het boek is alvast hier te bestellen met een speciale actie.
Vandaag is het 91 jaar geleden dat mijn moeder, Jennie Voerman-Rahder werd geboren. Ze is maar 65 jaar geworden. Toen ze pas met haar nieuwe vriend Ubbo bij haar schoonouders op bezoek ging in Blaricum werd er een foto gemaakt onder de appelboom. Mijn opa Jan Voerman Jr. maakte daar later een schilderij van dat de naam “Carmen onder de appelboom’ kreeg. Helaas heb ik geen idee wie Carmen was.
De maand mei in 1940 is een van de warmste ooit. Alle bloemen en bomen staan in bloei. Dan zijn er vliegtuigen en bommen. De IJsselbrug bij Zwolle wordt opgeblazen. Jan Voerman sr. wordt geëvacueerd nu de oorlog uitbreekt.
Eenmaal weer terug in zijn vertrouwde huis sterft hij in 1941. Een lange stoet mensen loopt achter de koets met zijn kist. De luchten zijn donker. Een laatste reis. In veel kranten wordt aandacht besteed aan het overlijden van de IJsselschilder. In de Homoet is zelfs de hele voorpagina aan Voerman sr. gewijd.
De huizen aan de Gelderse Dijk in Hattem worden een voor een verkocht. Zoon Tijs, die alles op zijn naam heeft staan, verkoopt sommige woningen zonder dat met zijn broers en zus te delen. Het zuideratelier blijft het langst in familiebezit. Veel werk van de schilder wordt weggegooid. Vooral de kleine paneeltjes met siccatief, die nooit goed gedroogd zijn en die nu aan elkaar kleven. Er verdwijnen ook veel tekeningen. Een grote doos wordt bij het vuilnis gezet. Het wordt door een liefhebber gered en zal later in het bezit komen van Voermanverzamelaar Henk van Ulsen.
Dit is een kort stukje uit het nieuwe boek over de schilders Jan Voerman sr. en jr. van de IJssel tot Verkade, met unieke verhalen en afbeeldingen uit het familie archief. Het verschijnt in juni 2021.
We hebben allemaal behoefte aan kleur, lente en straks zomer!
Uit het fotoboek van de familie Voerman in Hattem, schaatsen in begin 20e eeuw op de Kolk of op de uiterwaarden
Op 23 juli 1890 verstuurd Vincent, vanuit Auvers-sur—Oise, een brief naar zijn broer Theo in Parijs.
Hirsching commence à comprendre un peu il m’a semblé, il a fait le portrait du vieux maitre d’école qu’il lui a donné, bien – et puis il a des etudes de paysage qui sont comme les Konink qui sont chez toi à peu près comme couleur. Cela deviendra peutêtre tout à fait comme cela ou comme les choses de Voerman que nous avons vues ensemble. à bientot. Porte toi bien et bonne chance dans les affaires &c. bien le bonjour à Jo et poignées de main en pensée.
Hij beschrijft het schilderij waaraan hij wil gaan werken. “Het wordt zoiets als het werk van Voerman wat we laatst hebben gezien….”.
Half mei 1890, toen Vincent in Parijs was, had H.G. Tersteeg, een kunsthandelaar uit Den Haag, Theo een waterverf schilderij van Jan Voerman in consignatie gegeven voor verkoop. Het is niet bekend welk werk dit precies was. Vincent had het erg mooi gevonden. Ook het werk van Arnold Koning (een zwager van Jan Voerman) benoemt hij in de brief.
Het is de laatste brief die Vincent verstuurd. Op 27 juli 1890 raakt hij dodelijk gewond en overlijdt enige dagen later. De allerlaatste brief zit dan in zijn zak en is nooit gepost.
Schilderij van mijn opa Jan Voerman Jr.
Geschiedenis van de families Voerman, Rahder en Mansholt. 